میزان تاثیر یک برنامه آموزش گروهی مهارت های زناشوئی به شیوه اولسون بر پیوستگی والدینی همسران دارای کودک مبتلا به کم‌توانی ذهنی شهر قم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 مشاوره توانبخشی، دانشگاه علوم بهزستی و توانبخشی تهران

2 دانشیار گروه مشاوره دانشگاه علوم بهزیستی وتوانبخشی تهران

3 استاد تمام گروه مشاوره دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.

4 کارشناس ارشد آمار زیستی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخش تهران

چکیده

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه شاهد و پیش – پس آزمون با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش گروهی برنامه مهارت­های زناشوئی به شیوه اولسون بر پیوستگی والدینی کودکان مبتلا به کم­توانی ذهنی، که پدران در برنامه ارتقاء مهارت­های زناشوئی شرکت نداشتند، طراحی و اجرا شد. به این منظور با روش نمونه گیری در دسترس مبنی بر هدف، از بین جامعه آماری والدینی که فرزندانشان در زمان انجام این مطالعه مشغول آموزش در مرکز آموزشی کودکان مبتلا به کم توانی ذهنی امید فردا بودند 20 داوطلب انتخاب و با روش تصادفی بین دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایشی در 10 جلسه 120 دقیقه ای آموزش مهارت­های زناشوئی به شیوه اولسون(اولسون و اولسون، 1999) شرکت کرده و گروه شاهد به عنوان فهرست انتظار هیج مداخله سازمان یافته ای دریافت نکردند. به منظور سنجش متغیر وابسته از مقیاس ارزیابی انسجام و انطباق پذیری اولسون(دیوید.اچ اولسون، یو آو لاوی[1] ، ۱۹۸۵)، استفاده شد. داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS برای محاسبه فراوانی، میانگین، آزمون لوین وآزمون تی مستقل، پردازش شد.نتایج آزمون تی مستقل نشان داد میانگین پیوستگی والدینی در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه، و تفاوت­ها به لحاظ آماری در سطح احتمال (05%P< ( معنادار است. به این ترتیب می­توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش مهارت­های زناشوئی به شیوه اولسون می­تواند باعث افزایش پیوستگی والدینی، والدین کودکان مبتلا به کم­توانی ذهنی شود.

کلیدواژه‌ها

دو فصلنامه «مطالعات اخلاقی خانواده»
دوره 1، شماره 2 - شماره پیاپی 2
سال اول شماره 2 پاییز و زمستان 1402
بهمن 1402
صفحه 113-144

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 04 آبان 1404
  • تاریخ پذیرش: 04 آبان 1404
  • تاریخ اولین انتشار: 04 آبان 1404

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار