نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سیده صدیقه موسوی بافرانی ¹
• بهمن بهمنی ²
• اصغر دادخواه ³
• طاهره عباسی اصل ⁴

¹ مشاوره توانبخشی، دانشکده علوم انسانی دانشگاه علوم بهزیستی ، تهران، ایران

² دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

³ استاد تمام گروه مشاوره، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

⁴ کارشناس ارشد آمار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران

چکیده

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه شاهد و پیش – پس آزمون با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش گروهی برنامه مهارت‌های زناشوئی به شیوه اولسون بر پیوستگی والدینی کودکان مبتلا به کم‌توانی ذهنی، که پدران در برنامه ارتقاء مهارت‌های زناشوئی شرکت نداشتند، طراحی و اجرا شد. به این منظور با روش نمونه گیری در دسترس مبنی بر هدف، از بین جامعه آماری والدینی که فرزندانشان در زمان انجام این مطالعه مشغول آموزش در مرکز آموزشی کودکان مبتلا به کم توانی ذهنی امید فردا بودند 20 داوطلب انتخاب و با روش تصادفی بین دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند. به منظور سنجش متغیر وابسته از مقیاس ارزیابی انسجام و انطباق پذیری اولسون(دیوید.اچ اولسون، یو آو لاوی ، ۱۹۸۵)، استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS برای محاسبه فراوانی، میانگین، آزمون لوین وآزمون تی مستقل، پردازش شد.نتایج آزمون تی مستقل نشان داد میانگین پیوستگی والدینی در گروه آزمایش بیشتر از گروه گواه، و تفاوت‌ها به لحاظ آماری در سطح احتمال (05%P< ( معنادار است. به این ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش مهارت‌های زناشوئی به شیوه اولسون می‌تواند باعث افزایش پیوستگی والدینی، والدین کودکان مبتلا به کم‌توانی ذهنی شود.

کلیدواژه‌ها

• پیوستگی والدینی
• آموزش گروهی
• مهارت‌های زناشوئی
• کم‌توانی ذهنی